Blog 7 ’11 Maart – 24 Maart’

Leuk dat je tijd neemt om mijn blog te lezen! Het is weer even een tijdje geleden dat ik heb geschreven en er is weer veel gebeurd afgelopen tijd. Allereerst zijn we met de oudste ECO-meiden op kamp gegaan. Er gingen 16 meiden tussen de 11-17 jaar mee. Daarnaast ging het gezin van Christine en een gezin van onze DTS mee. In totaal 28 mensen, een gezellige grote groep! Toen we aankwamen gingen Dorothee en ik met de meiden zwemmen. Het was weer een hele uitdaging, want veel meiden konden niet zwemmen. Nadat we uit hadden gelegd wat de diepe delen in het water waren, was er toch één meisje in het diepe met de glijbaan gekomen. Dus ik, hup met mijn kleren en al het water in. Dat was wel even schrikken voor haar. Het mooie was dat gedurende het weekend we samen (dat meisje van het diepe en ik) van de glijbaan gingen en ze steeds meer vertrouwen over haar eigen kunnen in het water kreeg (nu met bandjes om). Op zondag kwam ze naar me toe gerend en vertelde ze met een glimlach op haar gezicht: Salomé, Salomé ik ben van de duikplank afgesprongen, kom kijken! Gelukkig was de negatieve ervaring in een positieve ervaring veranderd.
Het thema van het weekend was: ‘What would Jesus Do?’. We daagde de meiden uit te reflecteren op hun eigen leven en te kijken hoe ze meer op Jezus konden lijken. De meeste meiden waren open en deelde bijvoorbeeld dat ze snel boos zijn of snel grove woorden zeggen. We zijn hier samen verder in gesprek over gaan en hebben met elkaar gebeden.
Ik kijk weer terug op een prachtig, intens weekend met kampvuur, braaien, ijsjes eten en slapen onder een prachtige sterrenhemel. Ik heb weer erg genoten van het kamp om de meiden te zien genieten!

Terwijl ik afgelopen week met Loren aan het wandelen was, kreeg ik uit het niets een soort ingeving. Ik had het gevoel: Misschien moet ik naar Brazilië gaan op outreach in plaats van Azië? Het was een sterk gevoel wat tot mijn hart sprak. Als ik eerlijk was wilde ik dat niet, maar het gevoel bleef de hele week. Terwijl ik gevoel zo onderzocht kwam er een vraag bij mij op: Geloof ik echt dat Gods plannen beter zijn dan mijn eigen plannen? Durf ik Hem hiervoor te vertrouwen? Ik kwam tot de conclusie dat ik dit echt lastig vind en dat ik liever mijn eigen plannen uitstippel. Terwijl ik in mijn stille tijd dit met God besprak ervoer ik dat ik de keuze had om te kiezen, Hij dwingt mij niet om naar Brazilië te gaan. Na wikken en wegen kwam ik tot het besluit dat ik dit avontuur van Zijn wil vertrouwen aan wilde gaan en heb ik besloten om naar Brazilië op outreach te gaan. Dus ik ga niet meer naar de Filipijnen en Japan, maar ik ga naar Brazilië en Zuid-Afrika op outreach. Als je dit leest is het misschien ook even wennen voor jou en dan mag je samen met mij vertrouwen dat God die het in handen heeft ;).

Als laatste wil ik nog wat foto’s delen van de watervalhike. Ik heb gezwommen onder de waterval en het was heerlijk :P